Als ik training aan valide sporters zou geven, was ik allicht al lang gestopt. De dankbaarheid die ik van G-sporters krijg, is zeldzaam en werkt enorm motiverend", zegt Walter Van Hoyweghen (68) terwijl hij zijn zwarte gordel stevig aantrekt. Hij is voorzitter en hoofdtrainer van A-Tatamivrienden, een judoclub voor sporters met een beperking. Jongeren en volwassenen met onder meer een verstandelijke beperking, het syndroom van Down, ADHD, autisme of gedragsstoornissen vinden er een plek.
Walters liefde voor judo begon als kind, maar pas op zijn 28ste trok hij voor het eerst een judogi aan. “De stichter van de judoclub was een bakker die af en toe langskwam bij mijn ouders. Hij gaf me van die venijnige polskneepjes die me mateloos intrigeerden. Mijn ouders vonden judo echter een onveilige sport.
“Voor bandieten”, hoor ik mijn vader nog roepen. (lacht) Pas toen mijn zoon ermee begon, heb ik me eindelijk ook op de mat gesmeten. Mijn ouders kregen ongelijk: judo is een extreem gedisciplineerde sport. Blessures zijn zeldzaam.”
"Heilzaam"
Walter won onlangs de ‘Prijs voor Sportverdienste’, een jaarlijkse sportprijs die wordt uitgereikt door de stad. Zijn engagement voor G-sporters is na 24 jaar nog steeds even groot. “Ik sta niet graag in de kijker, maar uiteraard ben ik uitermate fier op die onderscheiding, en misschien nog meer op de wilskracht van de sporters die ik train. Judo is bijzonder heilzaam voor mensen met een beperking. Het geeft hen zelfvertrouwen en lichamelijke controle. Sinds kort sport een meisje van 10 jaar bij ons. Ze heeft het syndroom van Down en autisme, maar met de steun van haar zusje lukt het haar om hier te sporten. We zijn een grote familie, met veel wederzijds vertrouwen. Dat maakt me bijzonder trots. Ik hoop dat nog veel meer mensen met een beperking de moed vinden om onze sport toch minstens één keer te proberen.”
“Als ik ooit moet stoppen, val ik in een zwart gat. Dat is onvermijdelijk. Maar eerst zijn er nog de Special Olympics in 2027. We hebben goede kanshebbers in de club, dus ik ben héél hoopvol.”
Dit interview is een artikel uit het stadsmagazine 'Stadskroniek'. Wil je meer lezen over onze stad? Lees Stadskroniek digitaal